Plek in het boek
8.2 – De basis: regie houden als het spannend is (pagina 129)
Een voorbeeld van voor jezelf tijd organiseren in een spannende situatie en op die manier regie te houden als het spannend is, zien we in een fragment uit de film The Post.
De film
The Post (2017) speelt zich af bij The Washington Post begin jaren zeventig en gaat over de publicatie van de Pentagon Papers. De New York Times heeft die als eerste in bezit gekregen en daarover gepubliceerd. Zij krijgen echter al snel een publicatieverbod. Inmiddels heeft ook The Washington Post het grootste deel in bezit en Ben Bradlee – de hoofdredacteur – wil hierover publiceren, ondanks het publicatieverbod. De beslissing om wel of niet te publiceren moet uiteindelijk worden genomen door Katharine Graham (Kay), de eerste vrouwelijke krantenuitgever van de VS. Zij heeft de krant overgenomen na de zelfmoord van haar man en daarvoor was het bedrijf van haar vader.
Het fragment
Kay heeft al besloten tot publicatie over te gaan, maar ze wordt tot op het laatst beïnvloed om haar beslissing te herzien. Dat zien we in dit fragment. Het bedrijf is namelijk net die week naar de beurs gegaan. Het is middernacht, de krant is al gezet en de drukkers wachten op een telefoontje om de drukpers aan te mogen zetten. Een aantal bestuursleden probeert Kay alsnog van haar besluit af te houden en zijn bij haar thuis, net als hoofdredacteur Ben Bradlee. Kay staat duidelijk onder druk. Ze weet wat ze wil, maar ze wordt van alle kanten en op verschillende manieren beïnvloed. Wat doet zij in deze situatie? Ze zit aan tafel en laat eerst de anderen praten, daarmee wint zij al tijd. Vervolgens gaat zij de anderen samenvatten. Op die manier ‘koopt’ ze nog meer tijd om (nogmaals) haar gedachten te ordenen, zich haar eerdere keuze te herinneren en misschien zelfs wel te verstevigen. De reactie op haar samenvatting is de herkenning bij de anderen: je ziet ook dat de belangrijkste ‘tegenstander’ wat achterover gaat zitten. Hij wordt rustig en is daarmee ook beter in staat om te luisteren naar wat Kay vervolgens gaat zeggen. Kay staat op en gaat lopen. Dat geeft haar rust en maakt haar krachtiger. Ze gaat in haar verhaal terug naar de missie van de krant en koppelt die aan haar missie. Om congruent te blijven, kan ze niet anders dan vasthouden aan haar oorspronkelijke besluit om te publiceren.
